birl. geçişsiz f. (Fars. rām + Türk. olmak) (-e) Boyun eğmek, itâat etmek, hükmü altına girmek, teslim olmak: Ki cihân emrine râmolmuş iken / Erdebîl aldı Ali Paşa’yı (Mesîhî). Sonunda kale ve memleket başka bir Türk cihangîrinin hükmüne râmoldu (Refik H. Karay). Ne kadar yaratıcı ve kudretli ruhlar âkıbet ona râmoldu (Yâkup K. Karaosmanoğlu).